bir süper kahramanın yaşamından alıntılınan 4 gün.

ilki:
çıplak ellerimle bir treni durdurduğum anda,
devasa bir hız, yaşama karşı olan tüm arzularıma
limit koydu.
anladım ki; mesele sınırsızlığa ulaşamamakmış.
benim için artık serüven bitti; ellerimi çekiyorum.

ikincisi:
televizyon bana tüm soyut eğlenceyi veriyor;
güçlerimi unutturuyor; fazlasına ihtiyacım yok.

üçüncü:
-bıçak, demir gibi kuvvetli olan damarlarını kesemeyince,
içinden şöyle geçirir:
intihara bile üstün gelmek, beni 'herhangi' bir insanın
girebileceğinden daha büyük bir karanlığa sokuyor.

dördüncü:
gücümü tamamiyle hüzne yönlendiriyorum;
ve herkesin bu boktan yaşamda sadece ağlamasını
sağlamak için kederli bir portal açmaya çalışıyorum.