plajda

silik ancak acınası derecede fiziksel olan varlığım, her şey dahil olan bir otelde çalışan değersiz bir garsonun su toplamış ayaklarında havasız kalıp kıvranıyor. işte böylesine bir betimlemeyle dönüyorum her gün uykuma ve rüyamda 'hiçbir şeyi' izliyorum. güneş, madde bağımlısı bir rock-starın sabah kalktığında hissettiği baş ağrısı ve benzeri acılardan daha rahatsız edici bir tavırla karşılıyor beni. sabaha selam vermek için eğiliyorum pencereyi kırıp giren ışık karşısında ancak belimi tekrar doğrultmam zaman alıyor. sonrasında ise gece beni yapışkan ağzıyla öpüyor.

yaşamın kıyısında değilim belki, ancak cehennemin plajına servisi her gün ben yapıyorum.
çok fena
çok fena.
herneyse.