Hüzün yoktur!

Varsa bile onu dışarıdan izlemeli; bir film gibi, bir başkasının gözlerinde; insanın kendi içindeki hüzün bir süre sonra değersizleşir ancak bir sinema filminde izlediği yalnız adamın duygularını kendi içinde yüceltir. Ona değer verir, o karaktere; o kurguya çünkü... hmm... çünkü belki de kendini dışarıdan izleme şansına eriştiği için. Ama bu yine de tam anlamıyla bir dışarıdan izleme değildir.