kaşlarımın çatık ve gözlerimin kısık olması, öfke dolu biri olmamdan değil, gözüme çarpan para-parlaklığındandır. ve bu öyle bir ışık ki, önce bir güneşi andırır, ardından eski bir otelin ayakta kalmaya çalışan avizesine dönüşür.
takıntım:
kalbimin içine yerleştirdiğim mikrofon, kulağıma giden hışırtıları bir şarkı olarak mırıldanıyor bana ve ancak bu şarkı ruhumu besliyor ve bana yaşamamı sürdürebilmem için gerekli olan mamaları sağlıyor.
takıntım:
kalbimin içine yerleştirdiğim mikrofon, kulağıma giden hışırtıları bir şarkı olarak mırıldanıyor bana ve ancak bu şarkı ruhumu besliyor ve bana yaşamamı sürdürebilmem için gerekli olan mamaları sağlıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder