Uçakları düşmekte olan iki nihilistin son ıkınmaları:

"Ölüm hakkında en son ne düşünüyordun?"
"Önemsiz, ancak şu an yakın olduğunu hissediyorum;
karakterimi zorluyor."

Uçak, katlanmanın kokusunu aldı. Nihilsitler ise eylemin. Diğer yolcular ise endişenin. Şeytan ise eğlencenin. Ben ise sadece satırların; sıkıcı, renksiz, işlevsiz ve ne kadar çok yazarsan seni bir şeylere daha fazla yaklaştığını sandırtan sanatın.
Uyanık kalmak zorunda olan bir yaralının düşünce akışı gibi gerçek; ne süslü ne de beklemeye müsait.