Melankolide şartlı refleks yönetimi.

Jung'ın bir kuram olarak ortaya çıkardığı gölgemizin içeriği olan, bilinç-arkasına atılmış şüpheler, korkular ve geçmişin pisliğine ait ne varsa, melankolinin inşaasında bir-araya geliyorlar.
Sonrasında genç, Pavlov'un şartlı reflekslere bağlı kalan köpeğini anımsıyor ve sanki deney kendi üstünde yapılmış gibi, Adler'in sonradan terk etmesine rağmen insanın üstüne bir sülük gibi çoktan yapmış olan aşağılık kompleksini besliyor.
Kendini, bilgisiyar ışığında mekanik bir güneşlemeye tabi tutarken, babası odasının kapısını tıpkı, uyuşturucu baskını düzenleyen -hayatlarından bezmiş- polisler gibi sert ve hızlıca açıyor. İşte o esnada Freud'un birçok düşüncesine temel oluşturan Odipus karmaşasının yarattığı bulanıklıkla birlikte, babasına içinden somut karşılığı kilolarca ağır gelen küfürler yağdırıyor; birazı da ağzından tükürük olarak seslice fırlıyor.
Ertesi sabah uyandığında beyninden psikoz kokuları yükseliyor. Hayat dair ne kadar varsayımı varsa analizlere dönüşme yolunda ilerliyor. Elbette bunun gerçekleşmesi için gerekli olan yegane şeyi; nefes almayı sürdürmesi gerekiyor.